Εγκεφαλική Ομίχλη και τα Χρόνια που Περνούν

Συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο ¨εγκεφαλική ομίχλη¨ όταν ένα άτομο βιώνει έλλειψη διανοητικής διαύγειας, συγκέντρωσης και ευκρίνειας.

Θεωρούμε ότι η εγκεφαλική ομίχλη, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γήρανσης. Έχουμε διδαχτεί ότι είναι φυσιολογικό να χάνουμε τις γνωστικές λειτουργίες, τις μνήμες και τη διαύγεια της σκέψης μας καθώς μεγαλώνουμε.

Εάν παραμερίσουμε για λίγο αυτή την πεποίθηση, θα θυμηθούμε ότι μέχρι πρόσφατα οι άνθρωποι επισκέπτονταν τους πρεσβύτερους της φυλής τους για καθοδήγηση και ανώτερη σοφία. Εάν η λήθη και η έλλειψη διανοητικής διαύγειας ήταν μια φυσική συνέπεια του γήρατος, η έννοια της σοφίας των πρεσβυτέρων δεν θα υπήρχε πουθενά στον κόσμο.

Γνωρίζουμε, ότι οι οποιοιδήποτε περιορισμοί βιώνουμε, είτε οικονομικοί, υγεία, σχέσεις, πνευματικοί ή ψυχικοί, είναι επειδή κάποτε επιλέξαμε αυτόν τον περιορισμό για τον εαυτό μας.

Είμαστε σαν τους γιγάντιους ελέφαντες. Οι εκπαιδευτές των ελεφάντων στην Ινδία και την Αφρική, υποθέτω και σε άλλα μέρη όπου έχουν εισαχθεί ελέφαντες, δένουν τον δεξί αστράγαλο των νεογγένητων μωρών με ένα σχοινί περασμένο σε έναν πάσσαλο χωμένο μεσ’ το έδαφος. Το ελεφαντάκι παλεύει να ξεφύγει από το σχοινί αλλά τελικά μαθαίνει ότι δεν μπορεί και σταματά την προσπάθειά του.

Όταν το ελαφαντάκι γίνεται ενήλικας ελέφαντας, δεν συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ πιο δυνατός από τον πάσσαλο και το σχοινί και ότι με μια μικρή του κίνηση θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Αντίθετα, νομίζει ότι είναι παγιδευμένος.

Η ομίχλη που δημιουργούν οι περιοριστικές πεποιθήσεις μας, είναι ο δικός μας πάσσαλος και το σχοινί. Όμως σε αντίθεση με τους ελέφαντες που παγιδεύονται έτσι από τους ανθρώπους, οι άνθρωποι φαίνεται ότι συντηρούμε αυτόβουλα την εγκεφαλική ομίχλη μας.